არაფრისთვის

ნუ უსმენ სინდისს, მოუსმინე გონებას.

როცა ჩემს მშობლებს ვუსმენ და ვუყურებ, ვფიქრობ, რომ მე არასდროს ვიქნები ასეთი. მე ვიქნები მზრუნველი, იდიალური ცოლი და დედა.
როცა ვხედავ რო ჩემს მეგობარს არასწორი ბიჭი უყვარდება, მე ვფიქრობ, რომ არასდროს დავუშვებ იმავე შეცდომას და არ შევიყვარებ ცუდ ბიჭებს.
როცა ჩემი მეზობელი ყრის ნაგავს ქუჩაში, ვფიქრობ, რომ არასდროს დავაბინძურებ გარემოს.
როცა ვხედავ უაზროდ მთვრალ ადამიანებს, ვფიქრობ, რომ არასდროს დავთვრები ეგრე.
საერთოდ, მგონია რომ არასდროს გავიმეორებ სხვის შეცდომებს, არ დავუშვებ ჩემსას და ვიქნები მშვიდად და კარგად.
მაგრამ სანამ შენთვითონ არ მოიტეხ კისერს იქამდე ვერაფერსაც ვერ მიხვდები!

მხოლოდ ცდაშია შესაძლებელი მოპოვებული ცოდნის ჭეშმარიტების შემოწმება.
როცა რჩევას გაძლევენ და შენ ხვდები, რომ ის ადამიანი მართალია და თავს უქნევ, ამ დროს ვერ იაზრებ იმას რომ მისი ნათქვამი შენს სურვილებს ეწინააღმდეგება. შეძლება შენი ქცევა ამაზრზენი და მიუღებელი იყოს, ვერ იტანდე შეცდომის მერე შენს თავს, მაგრამ ვერავინ დაგარწმუნებს შენი ნებით გააკეთო ის რაც არ გინდა. სინამდვილეში შენ გიყვარს შენი საქციელები, შენი ტყუილები და ცუდი ფიქრები. შენ მოგწონს რამის გაფუჭება და ის გრძნობა რასაც ამ დროს გამიცდი, თითქოს ძლიერი ხარ და უემოციო, შეუძლებელია შენ იგივეთი გიპასუხონ.

it doesn’t matter what you create
if you have no fun

ჩვენ გონიერი ცხოველები ვართ და ხანდახან უბრალოდ ცხოველები. მხოლოდ ინსტიქტებით ვმოქმედებთ, გვაქვს მომენტი როცა ვაკეთებთ და ვერ ვხვდებით რას და რატომ. სხეული თავისით მოძრაობს, ამ დროს რომ გვკითხონ რას აკეთებო ჩვენ რამე ჭკვიანურ პასუხს გავცემთ მკითხველს, ზუსტად ესაა ჩვენი გონიერება. როცა ყველაფერს ვაანალიზებთ და ვხვდებით რომ ეს მართლა ჩვენ გავაკეთეთ, მაშინ ვიწყებთ გამართლებას სიტუაციისას, ან პირობას ვდებთ რომ სხვა დროს ვიაზროვნებთ და აღარ გავიმეორებთ შეცდომებს. ახსნა კი ერთია და შედეგიც. გვინდა ის ვაკეთოთ რაც გვინდა და ეს აუცილებლად განმეორდება. კიდევ ბევრჯერ მოვძებნით გასასამართლებელ სიტყვებს, სინდის წავეკამათებით რომ არა, შენ უსაფუძვლოდ მქეჯნი და შემეშვი! ნუ მაწუხებ..
მერე ვფიქრობ რაღაც უაზრობას,რაც იმწუთას ძალიან ზუსტად ნაფიქრი მგონია: “რა კარგი იქნებოდა ცხოვრება ასეთი საშინელი რომ არ იყოს”
მერე ვფიქრობ ღრმა და მშვიდი წუხილით,ნაღვლიანად შეგუებული უპასუხობას: ” რა უნდა გეთქვა?,რა?”

ყველაფერი მარტივია, უბრალოდ აკეთე რაც გინდა, იყავი როგორიც ხარ, ცუდი თუ ხარ, იყავი “კარგი” ცუდი, ანუ აკრგად გააკეთე ცუდი საქმეები, ხარისხიანად და ღირებულად. თუ კარგი ხარ, მაშინ ნუ გინდა იყო ძლიერი და ბოროტი, უბრალოდ იყავი მშვიდი და კარგი.
ნუ უსმენ ხალხს, ნუ უსმენ სინდისს, მოუსმინე გონებას.

ჯარში გამიწვიეს 17 წლის გოგო…

ჩემი მეგობარი, ნათია:

წვიმიანი დღე გათენდა, დღეს სკოლიდან გაპარვას და მეგობრის დაბადების დღეზე წასვლას ვაპირებდი ნათიასთან ერთად (ანუ ჩემთან ერთად), მაგრამ ნათია არ გამოუშვეს წვიმიანი ამინდის გამო და მარტო წავედი..
დაბადების დღემ კარგად ჩაიარა, ბევრი ვჭამე და ვიცინე, კარგ ხასიათზე ვიყავი და სახლში ვბრუნდებოდი.. უდაბრდელად, არც მიფიქრია რომ რამე მსგავსი მოხდებოდა, ვფიქრბდი ხვალ კაბა ხომ არ ჩამეცვა და არ დამეშოკა კლასელები ჩემი ფეხებით, უცებ გავაღე სახლის კარები და მხვდება მამაჩემი, სერიოზული სახით და მაწვდის კონვერტს..
ყველაფერი გადამიტრიუალდა თავში, წინ გადამირბინა ცხოვრებამ, ვაიმე ნუთუ რომელიმე ჩემმა მტერმა მამაჩემს მისწერა წერილი და ყვეალფერი უთხრა ჩემზე?! ვაიმე სად გავიქცე?
ვხსნი წერილს აკანკალებული და ვიწყებ კითხვას : “ხვალ, 17 ოქტომბერს, მობრძანდით გლდანი-ნაძალადევის გამგეობაში, ჯარში გაწვევის მიზნით. ვიწვევთ ნორჩ რეზერვისტებს 1 წლიანი კურსით. (სახელი და გვარი)” დაახლოებით ეს ეწერა, დამიარა სხეულში, უფრო ავკანკალდი, გულის ცემა მესმოდა მარტო და მუხლები მეკეცებოდა, შოკში ვიყავი! რამდენჯერმე გადავიკითხე სახელი და გვარი, დავწმუნდი რომ მართლა მე ვიყავი და დავიწყე ლანძღვა, გინება.. ეს ახვრები ესენი, რა უნდათ, მართლა ბიჭი კი არ ვარ!!! ნომერი მომეცი უდნა დავურეკო და გავარკვიო რა ჯანდაბა ხდება!
მამაჩემი ისევ სერიოზული და შეშფოთებული სახით მეუბნება, რავიცი აბა, მივიდეთ ხვალ და გავარკვიოთ რა ხდება.. ნუ გეშინია, თუ რამეა შემოგიგზავნით ხოლმე რაღაცეებს. მე სწერვა თვალებით ვუყურებ და ვფიქრობ რა ვესროლო.
შევვარდი ოთახში, დავდივარ აქეთ-იქით, ვნერვიულობ, არვიცი რა ვქნა. უცებ მამაჩემი მეუბნება, დაწყნარდი ჰო, დღეს მართალია პირველი აპრილი არა მარა 26 ოქტომბერიაო… და სკდება სიცილით..
უკეთ დავაკვირდი ფურცელს და ვაი მე!! მზად ვიყავი მომეკლა მამაჩემი ამ ხუმრობისთავის!
იიი მამიიი იიი, ვისწავლეთ ღადაობა მეთქი და აბა სულ შენ ხო არ გამეღადავები უკბილოდო და გავიდა..

რა უნდა ვთქვა? ნათიას მამას მინდა ვუთხრა: “სააღოოოოოოოოოლლლ!!!”

მე მატყუარა ვარ.

შენ – ჩვეულებრივი ბიჭი ხარ, საკუთარ თავში ჩაკეტილი, სულ მოწყენილი, ვიღაცას ელოდები.
მე – ვარ მატყუარა.

დღე პირველი: დილით ადრე დგები, კარადას უტრიალებ და არჩევ ტანსაცმელს, სარკესთან დგახარ და ჩემზე უფრო მეტს იპრანჭები, სულ გგონია, რომ ვიღაც მნიშვნელოვანი შეგხვდება და კარგად უნდა გამოიყურებოდე.
გადიხარ გარეთ და გზაში იფიქრებ თუ სად მიდიხარ. მეგობართან ახვალ, გართობა გინდა, მაგრამ მეგობარი შენზე უფრო მოწყენილია, მას ახლახან გარდაეცვალა საყვარელი ბებია. მოდიხარ მისგან კიდევ უფრო დაგრუზული და პარკში, საქანელაზე ჯდები.. ქანაობ და ფიქრობ რა ვქნაო. მეორე მეგობართან წახვედი, ის დაკავებული იყო ვიღაც გოგოსთან სექსით. სახლში დაბრუნდი გაბრაზებული და შენს ყველაზე ახლო მეგობართა, კომპიუტერთან დაჯექი. ვერ გაიგე ისე გავიდა მთელი დღე, ფილმების ყურებაში და თამაშში.