10 მიზეზი იმისთვის, რომ ბიჭად ყოფნა მოგინდეს

ეს მხოლოდ ქართველ ბიჭად და არ ჩავთვალე გამონაკლისები:

1. არ მოგიწევდა ბიუსჰალტერის ტარება
2. არ გექნებოდა მოსაშორებელი ზედმეტი თმა (ხელებზე,ფეხებზე..)
3. არ გექნებოდა მენსტრუაცია
4. არ გეტკინებოდა ბავშვის გაჩენა
5. შეგეძლებოდა ბევრ გოგოსთან ყოფნა თან ის რომ არ “გაბოზებულიყავი”
6. ვერ დაკარგავდი ქალიშვილობას
7. არ იქიფრებდი, უხდება თუ არა ამ ზედას შენი საყურე
8. ბიჭები შარდავენ ფეხზე დამდგრები, რაც მოსახერხებელია
9. შეუძლიათ მოწიონ სიგარეტი და “სხვა რამის ჩადებას” არ აბრალებდნენ
10. არ უწევთ ქუსლიანებით სიარული

მომესალმა? უეჭველი გიჟია!!

თუ ქუჩაში შენთვის მიდიხარ, ვიღაც უცნობი გაჩერებს და გესალმება, გეკითხება სახელს, ე.ი – შენი შებმა უნდა ან გიჟია..

შეშლილი სამყარო

– რას გრძნობ? დღეს შენი დაბადების დღეა..
– ვერაფერს.

ჯარში გამიწვიეს 17 წლის გოგო…

ჩემი მეგობარი, ნათია:

წვიმიანი დღე გათენდა, დღეს სკოლიდან გაპარვას და მეგობრის დაბადების დღეზე წასვლას ვაპირებდი ნათიასთან ერთად (ანუ ჩემთან ერთად), მაგრამ ნათია არ გამოუშვეს წვიმიანი ამინდის გამო და მარტო წავედი..
დაბადების დღემ კარგად ჩაიარა, ბევრი ვჭამე და ვიცინე, კარგ ხასიათზე ვიყავი და სახლში ვბრუნდებოდი.. უდაბრდელად, არც მიფიქრია რომ რამე მსგავსი მოხდებოდა, ვფიქრბდი ხვალ კაბა ხომ არ ჩამეცვა და არ დამეშოკა კლასელები ჩემი ფეხებით, უცებ გავაღე სახლის კარები და მხვდება მამაჩემი, სერიოზული სახით და მაწვდის კონვერტს..
ყველაფერი გადამიტრიუალდა თავში, წინ გადამირბინა ცხოვრებამ, ვაიმე ნუთუ რომელიმე ჩემმა მტერმა მამაჩემს მისწერა წერილი და ყვეალფერი უთხრა ჩემზე?! ვაიმე სად გავიქცე?
ვხსნი წერილს აკანკალებული და ვიწყებ კითხვას : “ხვალ, 17 ოქტომბერს, მობრძანდით გლდანი-ნაძალადევის გამგეობაში, ჯარში გაწვევის მიზნით. ვიწვევთ ნორჩ რეზერვისტებს 1 წლიანი კურსით. (სახელი და გვარი)” დაახლოებით ეს ეწერა, დამიარა სხეულში, უფრო ავკანკალდი, გულის ცემა მესმოდა მარტო და მუხლები მეკეცებოდა, შოკში ვიყავი! რამდენჯერმე გადავიკითხე სახელი და გვარი, დავწმუნდი რომ მართლა მე ვიყავი და დავიწყე ლანძღვა, გინება.. ეს ახვრები ესენი, რა უნდათ, მართლა ბიჭი კი არ ვარ!!! ნომერი მომეცი უდნა დავურეკო და გავარკვიო რა ჯანდაბა ხდება!
მამაჩემი ისევ სერიოზული და შეშფოთებული სახით მეუბნება, რავიცი აბა, მივიდეთ ხვალ და გავარკვიოთ რა ხდება.. ნუ გეშინია, თუ რამეა შემოგიგზავნით ხოლმე რაღაცეებს. მე სწერვა თვალებით ვუყურებ და ვფიქრობ რა ვესროლო.
შევვარდი ოთახში, დავდივარ აქეთ-იქით, ვნერვიულობ, არვიცი რა ვქნა. უცებ მამაჩემი მეუბნება, დაწყნარდი ჰო, დღეს მართალია პირველი აპრილი არა მარა 26 ოქტომბერიაო… და სკდება სიცილით..
უკეთ დავაკვირდი ფურცელს და ვაი მე!! მზად ვიყავი მომეკლა მამაჩემი ამ ხუმრობისთავის!
იიი მამიიი იიი, ვისწავლეთ ღადაობა მეთქი და აბა სულ შენ ხო არ გამეღადავები უკბილოდო და გავიდა..

რა უნდა ვთქვა? ნათიას მამას მინდა ვუთხრა: “სააღოოოოოოოოოლლლ!!!”

გაცოცხლებული ჯესიკა !

ჯესი ჩემი ლეპტოპია, რომელიც ჩემი ყველაზე ახლობელი და საყვარელი “ვინთია” ❤
წარმოვიდგინე როგორი იქნებოდა, ადამიანი, უფრო სწორად, გოგო რომ ყოფილიყო..
რათქმაუნდა იდიალური!

დაახლოებით ასეთი:

თვალები: ღია წაბლისფერი ან მწვანე.
კანის ფერი: მულატი ❤
თმის ფერი: მოწითალო, ხვეული.
სხეული: დიდი უკანალით და დიდი მკერდით, წვრილი წელით და წვრილი ფეხებით.
სიმაღლე: 178 სმ.
პროფესია: ქილერი, რომელიც კლავს მარტო ცუდ ბიძიებს..
ცხვირი: კურნუსა
ტუჩები: ძალიან დიდი, ზედა ქვედაზე დიდი.
თითები: გრძელი და წვრილი.
ჩაცმის სტილი: ტყავის კურტკა, ჯინსები, უბრალო მაისური და დახეული კედები.

ძალიან მაგარი გოგო იქნებოდა, არა?
თუმცა ასეც ლამაზია და სასურველი ❤ ძალიან სექსუალურიც ^^

ბედნიერება სახელად “ჯესი”

ეს უკვე ბედნიერების პიკია.
გული ამოვარდნაზე მაქვს, მინდა ვიყვირო, ვიხტუნაო და ყველას გავაგებინო რო მე დღეს ბედნიერი ვარ!
დამიჯერეთ ყველაზე ბედნიერი ვარ! რადგან მთელი ცხოვრების ნატვრა, ოცნება, მიზანი ამისრულდა და..
სიტყვებით ვერ გამოვხატავ, ვერც ფიზიკურად, აი სულიდან და გულიდან უნდა ამოხეთქოს რაღაცამ და გაჭედილია, ეს ისეთი მაგარი გრძნობააა!
თან ამასთან ერთად ჩემი თვითშეფასებაც აიწია ერთი ყველაზე მაგარი გოგოს წერილის მერე..
ჩემითავი შემივყარდა და ვიცი რომ მეც მაგარი გოგო ვარ! სუპერ გოგონა! და მე მაგრად ვითამაშებ!! ყველას დედასსს ვუტირებ და გავანადგურებ!
მოკლედ ეს მართლა პიკია!

ჩემმა დამ და მშბლებმა დაბადების დღეზე, რომელიც 15 სექტემბერს მაქვს, ლეპტოპი მაჩუქეს! თან ძალიან მაგარი!
რაღაც ბანძი, ძველი კომპიუტერი მქონდა და მთელი სიცოცხლე გამიმწარა! სამწუხაროდ მოკვდა .. მაინც ძალიან მიყვარდა და სულ ვეფერებოდი… ვწუხვარ, მაგრამ ახლით ჩავანაცვლე.
სულ მინდოდა ლეტოპი, ბავშვობინდან ვოცნებობდი! საწოლზე წამოგორებული ფილმს რო უყურებ ან ბლოგზე პოსტს წერ ❤ ეს ხო… უხხ!!
სახელი მოვიფიქრე! ჯესი ❤

აი ჩემი გოგოც:

პ.ს. გისურვებთ ასეთი ბედნიერები იყოთ თქვენც და აგისრულდეთ ოცნებები.
სიყვარულით, ოაოა.

სულიერი რობოტები

ვაღებ დიდ ხის ფანჯრებს, ყავით ხელში ვჯდები ფანჯრის რაფაზე.
ეს უკვე მერამდენედ ვცდილობ გაგიგოთ, გაგამართლო, მაგრამ ისევ უშედეგოდ.

დავიჯერო ყველა ერთნაირია?! მაინც გვაქვს რაღაც ადამიანური..
სულიერად რობოტები, დაპროგრამებულები. ვინ ჩადო ეს ჩვენში?! ვინ დაგვაჯერა?… რომ უნდა გვრცხენოდეს, არუნდა ვბედავდეთ, თავს ვიკავებდეთ, უნდა გვიყვარდეს და გვწამდეს ის რაც ყველა უყვარს და წამს?
რატომ არის მაგარი როჟა ის ვინც ავტობუსსში მოხუცს ადგილს არ უთმობს? რატომ უდნა გივყარდეს საქართველოში არსებული ტრადიციები? ქელეხიდან გამოსული ძაღლი დეიდაშვილი უნდა გეგონოს და გარდაცვლილის დიშვილებს ლოცავდე.. თუმცა ეს ბევრს აწუხებს, კითხულობს რატომო, მაგრამ მეორე წამს იგივეს აკეთებენ..
მე უფრო ღრმა საკითხები მაღელვებს, სულიერება.
ყველას უდნა ბანალური ცხოვრება, ფული, მუშაობა, საყვარული.. რატომ არ გინდათ უფრო მეტი? რატომ გინდათ სიმშვიდე და ბედნიერება? რაარის ამაშ მიმზიდველი? ჰმ.. უფრო მეტის გაკეთება შემიძლია მე და ნებისმიერ თქვენგანს ცხოვრებაში, შეგვიძლია დავიმყროთ მსოფლიო, ყველგან დავტოვოთ ჩვენი სახელი, ჩვენ შეგვიძია მივაღწიოთ იმდენს რომ ბედნიერება არარაობა გახდეს.. მაგრამ ყველა მაინც მარტივ გზას ირჩევს, მშვიდად გაჰყვეს ცხოვრების გზას, იწუწუნოს თუ უბედურია,რომ ყველა ტკენს, ან სხვებს ატკინოს და მაინც იწიწუნოს რომ მარტოა, გოგოებმა თუ მუშაობა ვერ დაიწყეს უნდა გათხოვდნენ, მერე ქმრის ხარჯებით გახსნან საკუთარი მაღაზია ან რამე სხვა.. ქმრებმა უნდა იმუშაონ მუშებათ ან მშობლების კისერზე იყვნენ. უნდა გყავდეს ბევრი ბავშვი და ის გიხაროდეს, რომ შენმა შვილმა დღეს პირველი სიტყვა თქვა. მოკლედ ყვეალფერი იეთი მოსაბეზრებელია, გაცვეთილი, ჩვენსავით! სულეირად ჩავლპით, არსად და არავინაა ახალი, სხვანაირი… რატომ? ვინ დაიწყო ეს? ვინ აყვა ყველა იმ ერთს? თუ ადამიანური კანონია ზოგადად? რომ უნდა იყო სულიერად მკვდარი! რობოტი!
ალბათ გაგეღიმათ ყველას ამ პოსტის კითხვისას და იფიქრეთ, ჰაჰ მართალი ხარ.. მერე გარეთ გახვალთ, ზოგი ავტობუსს და კედლებს გაანადგურებს წარწერებით, ზოგი სხვას დაამცირებს თავისი თვითშეფასება რომ აიმაღლოს,ზოგი სხვას აყვება და რამე ისეთს იტყვის რასაც სულაც არ ეთანხმება, მაგრამ მერე რა? მთავარია სხვა ბევრი დაეთანხმება… და ბოლოს.. ძილისწინ ისევ იოცნებებთ თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცზე, რომელიც ხელის გულზე გატარებთ, მასთან ერთად ირბენთ წვიმაში და იფიქრებთ რომ ეს საკმარისია ბედნიერებისთვის.. შენ უფრო მეტი შეგიძლია!

გაცოცხლდი.