ჩვენ ვცხოვრობდით

ყველას აქვს წასასვლელი..

ძალიან რეალურად

ამ ბოლო დროს ძალიან რეალურ სიზმრებს ვხედავ, მართლა მიჭრის განვასხვაო რეალობა სიზმრისგან..
და რო ვიღვიძებ ვფიქრობ, ნეტა ეს მართლა მოხდა თუ..?

მოკლედ მოვყვები ერთ-ერთს რომელიც აშკარად სიზმარი იყო..

“დედამიწას სიყვარული ატრიალებს, დომენიკო”

ამ პოსტიდან გამომდინარე, მეც გადავწყვიტე ჩამეტარებინა გამოკითხვა თუ როგორ ესმით ხალხს სიყვარული (კონკრეტულ შემთხვევაში ჩემს კლასელებს).

1.
–სახელი, გვარი.
–თემო ვაშაკიძე.
–მომავლის გეგმები?
–მომავალში იმენა ძალიან მაგარი როჟა ვიქნები.
–შენი აზრით რა არის სიყვარული?
–სიყვარულო ძალსა შენსა, მე გავკარი მამაშენსა!

2.
–სახელი, გვარი.
–სოფო წივილაშვილი.
–რა არის სიყვარული შენთვის?
–რა არის სიყვარული? ჩემთვის პირადად ძალიან დიდი რამეა, რადგან როცა მიყვარს მართლა ბედნიერი ვარ. ვსულელობ, ვცანცარებ, ვყვირი, უფრო ბავშვური და საყვარელი ვხდები, ყველაფერს ვარდისფრად ვხედავ. როცა მასზე ვფიქრობ ან ვუყურებ სხვა ყველაფერი მეორეხარისხოვანი ხდება. თუ პირადული ურთიერთობა მოგვარებული მაქვს, მაშინ სხვა ყველაფერს მარტივად ვუყურებ, თუ პირიქით, მაშინ ყველაფერზე ვიძაბები. ერთი სიტყვით სიყვარული აუცილებელია, რადგან ბედნიერებასთან უშუალო კავშირშია და ბედნიერება ვის არ უნდა???
–ერთი ნახვით შეყვარების გჯერა?
–ერთი ნახვით სიყვარული გამიგია, არ გამომიცდია, მაგრამ მჯერა, მაინც შესაძლებელია. თუმცა მე უფრო ერთი ნახვით მოწონების მჯერა.

3.
–სახელი, გვარი.
–ნათია წყლისაშვილი.
–ასაკი?
–17 წლის.
–რა არის სიყვარული?
–ორ ადამიანს შორის ფიზიკური, სოციალური, სულიერი, მატერიალური და ა.შ მიზიდულობები. დღეს სიყვარული ვნებაა. ვგიჟდები თავისუფალ სიყვარულზე… ქუჩაში, ბარში, პარკში, სადარბაზოში, ლიფტში თავისუფლად რომ დუდღნიან ერთმანეთს. სიყვარულის გახსენებაზე, თვალწინ ტიტანიკის ის მომენტი მიდგას ლეონარდო რომ ხელებს აშლევინებს ქეითს.
–შეყვარებული თუ გყავს? შენც ასეთი თავისუფალი ხარ?
–ამჟამად არა. ჰო, ნუ მეც ვარ ხოლმე. აი შეყვარებული სულ სხვანაირი ვარ, აი ბედნიერი ^^

4.
–სახელი, გვარი.
–მირანდა ლეკვეიშვილი.
–ასაკი?
–17 წლის.
–მიზანი?
–ქვეცნობიერის დაჟინებული თხოვნით, სრულყოფილი უნდა გავხდე 😛
–რა არის სიყვარული და შეგიშლის თუ არა ის რამეში ხელს?
–სიყვარული საშუალებაა (არ ავხსნი)… ალბათ შემიშლის, საღად აზროვნებაში.

5.
–სახელი, გვარი.
–გია ჩაფიძე.
–რა არის სიყვარული?
–აი იგრე როგორც მე მხედავთ. აი იგია სიყვარული!!!

6.
–სახელი, გვარი.
–ნანა ებანოიძე.
–რა არის სიყვარული შენთვის ნანა?
–რავიცი აბა… მე პირადად ვერ ვხსნი დიდად. ჩემთვის სიყვარული ურთიერთგაგება, პატივისცემა, მიჩვევა და ერთგულებაა.

7.
–სახელი, გვარი.
–ალინა ძიძიგური.
–ასაკი?
–17 წლის.
–პროფესია?
–მომავალი იურისტი.
–სიყვარულის მარადიულობის გჯერა? თუ ოჯახის შექმნის შემდეგ სიყვარული ქრება?
–სიყვარულის მარადიულობის მჯერა და არ ვფიქრობ რომ ნამდვილი სიყვარული ქრება, პირიქით, მგონია, რომ თუ გრძნობა ჭეშმარიტია, თანაცხოვრება ამტკიცებს და აძლიერებს მას.
–რამდენჯერმე შეყვარების თუ გჯერა?
–მე ვფიქრობ რომ ადამიანს შეიძლება რამდენჯერმე შეუყვარდეს. სულაც არ ვფიქრობ რომ ნამდვილი გრძნობა მხოლოდ ერთხელ მოდის. სიყვარული ხომ ბედნიერების წინაპირობაა, ამიტომ თითოეულ ადამიანს აქვს უფლება იყოს მუდმივად შეყვარებული!

როგორ მესმის სიყვარული? ვფიქრობ, არ მესმის, ვერ ვუგებ, ვერ გავუგებ : )
სიყვარული პატარაა, დიდი, მაღალი, დაბალი, მსუქანი, წანწკლა ^^ ჭკვიანი, ცივილური, მაგრამ სულელი და ცანცარა, შეშლილი, უშნო, კოჭლი, მაგრამ ძალიან ლამაზი…
თითოეული სხვანაირად გამოვხატავთ,განსხვავებულად აღვიქვავთ, თავისებურად გვიყვარს, ვეჭვიანობთ, ვგიჟდებით, ვეფერებით, ვუყურებთ, ვუსმენთ, ვტკებიბთ, ვბრაზდებით და ეს ყველაფერი იმდენია რამდენიც ჩვენ ყველანი.
სიყვარული სიმღერაა, რომელიც სიცოცხლის ბოლომდე ერთხელ მაინც ყველამ უნდა იმღეროს და მიუხედავად იმისა გაქვს თუ არა სმენა ან ხმა ის მაინც უნაკლოდ იქნება შესრულებული ❤
P.S პოსტის ავტორი ნინი ვაშაკიძე

Imagine – შენ

მოდი შენზე დავწერ.
შენ ყველაფერში ხარ, ბავშვობიდანვე კარგად გამჯდარი და შესისხლხორცებული.
სულ სხვადასხვა სახელი გერქვა ხოლმე..
3 წლის რომ ვიყავი რომელიმე სათამაშოს დავარქმევდი შენს სახელს, ოღონდ ქერათმიან გოგონას და არა მანქანებს და ჯარისკაცებს.
ჰო მე ბიჭების სათამაშოებით ვთამაშბდი, არმიყვარდა გოგოშკური რაღაცები.
მერე გავიზარდე ოდნავ და შენ სახელს ჩემს დას ვეძახდი.
შენ ყოველი დილა იყავი, კარგად დაწყებული დილა..
შენ სულ ჩემს გვერდით დადიოდი, სხვადასხვა ნიღაბი გეკეთა და ხან რა იყავი – ხან რა..
როცა სკოლაში შემიყვანეს, ჩემს აჟიტირებას და ახალ გაცნობილ ბავშვებსაც შენი სახელი ერქვათ.
აი იმ ხუჭუჭა ბიჭსაც რომელთანაც ყველაზე ახლოს ვიყავი.. მერე ის მოკვდა, არ გამნიცდია დიდად, ჩემთვის დღემდე აქ არის და რატომ უნდა მეტირა.
მარადიულობასაც შენი სახელი ერქვა ოდიდგანვე.
მერე მაღალ კლასებში კარგ მომენტებს ‘ერქვი’. როცა არვიცოდი გაკვეთილი და არ გამიძახებდნენ, როცა მიცდებოდა მათემატიკა.
შენ ის განცდა იყავი, მატარებელში რომ ვჯდებოდი და სოფელში მივდიოდი.
დღემდე შემინარჩუნდდი.
ისევ გადაგარქვი სახელი და ბავშვური სიყვარული გერქვა, მარადიული მონატრება და ხატვაზე წასვლის სიხარული.
ილუზიები და ვარდისფერი სამყარო.
შენ ის ზაფხული ხარ, მწვანე ბალახზე კოტრიალით და წუწაობით რომ იწყები.
შენ ბავშვობაში მოპარული ტყემალი და სხვის ეზოში დაკრეფილი გვირილები იყავი..
დილით მოსული პირველი თოვლი, თბილი საწოლი და ჩაი..
ჩიტების ჟღურტული და არდადეგები..
ახალიწელი და 10 დან ქვემოთ დათვლა..

და მაინც რა ხარ შენ?
შენ სიხარული ხარ, შენ მეგობრობა ხარ და შენ ყველაფერი ხარ.
შენ ახლა ანი გქვია, ჩემი მეგობარი ანი ხარ, მზი–ანი და ჩემი–ანი.

წამო გავიქცეთ…

წამო გავიქცეთ..

დამიბრუნეთ ბავშვობა!

დამიბრუნეთ დახუჭობანა ღამ-ღამობით…
დამიბრუნეთ წრეშიბურთი, შვიდქვაობანა..
დამიბრუნეთ ოცნებები, ნიჭი დამიბრუნეთ ოცნმების.
დამიბრუნეთ გულუბრყვილობა! დამიბრუნე!
გთხოვ დამიბრუნე ღამე სეირნობები და დეპრესიები.
დამიბრუნე სოფელში, მაღალი “ხაბოდან” წყალში გადახტომები!
ცხენზე ჯირითი მწვანე საძოვარზე და ნიჟარების მოძებნა წყალში..
მინდა, გესმის?! დამიბრუნე გთხოვ..
დაჭერობანა და გაშეშობანა, ჯოკერი ყოველ დღე..
ამოდი ჭამე და ჩადი.. ამოდი ისწავლე და ჩადი, ამოდი, ამოდი სახლში!
დამიბრუნეთ ჩემი ტალახი და სათამაშო ჭურჭელი..
მინდა ისევ ყველაფრის ინტერესი..
ყველაფერი ახალი და პირველი დამიბრუნეთ!
ოცნებები გაზრდაზე სად წავიდნენ?! დაბრუნდით..

მე.. მე გავიზარზე, სკოლას ვამთავრებ, აღარ მივყავარ დედას პირველ კლასში და არც თეთრ კაბას მაცმევს ზეიმისთვის.
ხვალ სკოლაა, სულაც არ მინდა ხვალინდელი დღის გათენება, იმიტომ კი არა რომ მეზარება.. არა..
ხვალ კიდევ ერთი დღით გავიზრდები :]

შენ ჩემთან მოხვალ? დაბრუნდები?

შავად შეღებილი ფიქრები

იღვიძებ ერთ დღეს, დგები და მარტო ხარ ოთახში. გადახედავ ფანჯრიდან შენს ცხოვრებას და უცებ გემსხვერევა ყვეალფერი. აქამდე აშენებული თეორიები, რისიც ასე გჯეროდა და კარგად იყავი,არაფერი განაღლებდა და თითქოს ყველაფერი კარგად გგქონდა. აი ახლა დამავიწყდა… უბრალოდ გავიღვიძე და აღარ მახსოვდა რატომ უნდა ვყოფილიყავი კარგად. შემიპყრო ცუდმა აზრებმა, სინამდვილემ და ჩავიძირე. მარტო ერთი აზრი მიტრიალებს თავში – ბავშვობა. აქ მოხდა ყველაფერი და სადღაც შორს კიდე გაგრძელდა.. ცუდი ბავშვობა მქონდა, ძალიან ცუდი. რომ მახსენდება უბრალოდ.. აუტანელია ყველაფერი.. ღამე სიზმრებშიც აღარ მასვენებს. წამოვედი იმ ადგილიდან სადაც ყვეალფერი დაიწყო და მერე მას სხვებიც მიემატა, მაგრამ ადგილი არ შველის.. ჩემში დარჩა ის ცუდი, ის ზიზღი, ის სიძულვილი. მთლიანად კაცობრიობის და ჩემი ბავშობის მიმართ.
აი ასე.. დამენგრა ჩემი აზრები, მყარად რო მჯეროდა და ვიმშვიდებდი თავს. დამავიწყდა და უბრალოდ შეგუება დავიწყე. აუტანელია ყოველწამს რო გტკივა, არადა უკვე კარგად ყოფნას რო შეეჩვევი. სულ რომ ცრემლებს ყრი უსუსრი არსებასავით და გინდა იყვირო, დაგლიჯო ყველაფერი.
ოჰ როგორ მინდა გესმოდეთ ვინმეს. არა არა… არმინდა იზიარებდეთ, უბრალოდ მინდა გვერდით დამიდგეს ვინმე, მიხვდეს უთქმელად.. მე არშემიძია თქმა.. ახლა ისევარ ოღონდ მოვიშრო ყველა თავიდან და მარტო დავრჩე, არმინდა სხვისი შეწუხება.. ხოდა მომშორდნენ და… რა ცუდია მარტოობა, არავინ რო არ გყავს ვინც მიხვდება უთქმელად, ერთ სიტყვაზე გაიგებს და უბრალოდ.. უბრალოდ მოგაშორებს ამ ყვეალფერს, წაგიყვანს სადმე შორს.
ერთი შენ გეუბნები ამ ყვეალფერს თორე სხვას ვერ ვერტყვი ვერავის. ვერც გადმოვცემ ნორმალურად რას ვგრძნობ. ისვე ჩემში ჩავიკლა ჯობს!
გამახსენდეს.. მეტა გამახსენდეს.. რისგამო ვიყავი კარგად?…..

ცვლილებები?!

ყველაფერი კარგად მაქვს ოლივერ. ნუ უმეტესად. შენ?
აღარ ვუჩივი დეპრესიას და სუიციდს.
აღარ მაწუხებს ყოველ დილით უაზრო ფიქრები და აღარც ის მელანდება თუ როგორ ვკვდები, აღარ მსიამოვნებს ამის დანახვა.
მობილურის დატენვაც ვისწავლე და ისიც ვიცი უკვე სად დევს ჩემი ნივთები. ხანდახან მაინც მავიწყდება და დედა მეხმარება, ძველებურად რა.
კითხვა შემიყვარდა. ძან არ გავგიჟებულვარ, მაგრამ ბევრად მეტს ვკითხულობ ვიდრე ადრე.
სახლსაც ვალაგებ ხოლმე, თუ შევყევი ისე ვაწკრიალებ ყვეალფერს მიკვირს ხოლმე.
სკოლა შემიყვარდა, ბავშვებიც აღარ მაღიზიანებენ დიდად, ვამთავრებ და ეხლა მივხვდი, რომ კარგი ყოფილა ბავშვობა. ბანალურად რა…
გაზრდა არ მინდა. პირიქით! ნეტა ისევ დახუჭობანას და წრეშიბურთს ვთამაშბდე ხოლმე ეზოში.
აღარც უაზროდ მიყვრდებიან ბიჭები, ერთი ღირსეული ამოვარჩიე და ის მიყვარს მთელი გულით. ჰო ის მოხდა რისიც მეშნოდა, ზედმეტად შემიყვარდა, მარგამ არ ვნანობ, ძალიან კარგი ბიჭია.
აღარც ძველი “სიყვარულების” მონატრებები მტანჯავს, ძველი დრო მთლიანად ჩაბარდა წარსულს. კარგიც და ცუდიც. ახლა მე სხვანაირი ვარ, უკეთესი.. (?)

მივეჩვიე ამ უჩვეულო ბედნიერებას, ნუ რაც ქვია. ცუდად ყოფნაც მიხარია ხოლმე, კარგი გრძნობაა თავისებურად. ისევ ვტირი ბანალურ ფილმებზე და ისევ ვუყურებ “მეგობრებს”.. გახსოვარ მე ამ სერიალის გარეშე? ისევ მიყვარს მწვანე ფერი და მჟავე კიტრი. ისევ მინდა პარაშუტიტ გადმოხტომა და ისევ ჭუჭყიანი კეტები მაცვია ხოლმე.

p.s.

წერილი 14–15 წლის მეს…

ეს თეგ თამაში მანქის ბლოგზე ვნახე, რომელიც დღეს მაჩვენა ანანომ და ძალიან მომეწონა..

წერილი 14–15 წლის მეს..

ალბათ ახლა მარტო ზიხარ ოთახში და ეწუწუნები საკუთარ თავს, რომ უბედური ხარ და არაფერში გიმართლებს.. ცდილობ ვინმე გაიცნო და გაუზიარო ის რასაც გრძნობ და მასაც დაეხამრო რომელიმე პრობლემის გადაწყვეტაში ან უბრალოდ მოუსმინო.. კარგია ასეთი რომ იყავი, ამის დამსახურებაა მომავალში რომ გახდი უკეთესი.
შენ ერთ ფორუმზე ხარ.. “პირადი ფოტოგალერეა” გაქვს გახსნილი, მთელ დროს სურათების დაპოსტვაში ხარჯავ და არა სწავლაში.. ახალი ფორუმელი შემოემატება მაგ განყოფილებას და იცოდე არავითარ შემთხვევაში არ შეხვიდე მასთან.. თორე შეხვალ, მოგეწონება, მიწერ, დაუმეგობრდები, შეგიყვარდება და მერე ის მიგატოვებს.. შენ მასთან ურთიერთობის დროს იფიქრებ რომ ეს მარადიულია, რომ სულ ასე კარგად იქნებით და მომავალში უკეთესადაც, მაგრამ ყვეალფერი უარესობისკენ წავა და შენ არ დაგრჩება არაფერი, გულში დიდი, შავი ხვრელის გარდა.. ფიქრობ, რომ ტკბილი მოგონებები ან ამ ადამიანისგან ნასწალი რამე დაგრჩება და გემახსოვრება?! ცდები.. მხოლოდ ტკივილი, ტყუილი და იმედგაცრუება.. მის მერე შეიძება არც ენდო არავის.. მოკლედ არ გინდა მასთან დაახლოება, არ ქნა!
მისგან განსხვავებით ფორუმზე ერთი კარგი გოგონაცაა, “March” და მაგას მიწერე..მისგან ისწავლი ბევრ კარგს რაც მომავალშ გამოგადგება. ფორუმზე კიდევ ბევრს გაიცნობ და უმეტესობას რამდენიმე თვეში მიივიწყებ, ამგრამ არაუშავსმ გაიცანი.. კარგი ბავშვები არიან და იმ რამდენიმე თვეს მაინც გაატარებ კარგად.

ერთ ბიჭზე ხარ ყურებამდე შეყვარებული, ვიცი ცდილობ როგორმე გადაიყვარო და არაფერი გამოგდის.. უფრო კარგად სცადე რა! უფრო მაღლა დადექი რა მაგაზე და უფრო მეტად შეხედე რეალობას თვალებში.. თორე მერე რო გაგახსენდება ვინ გივყარდა, გული აგერევა((

2 წლის წინ ვიყავი მე შენნაირი, მაგრამ ამ 2 წელში თითქოს ყველაფერი შეიცვალა, თავიდან ბოლომდე.. შევიცვალე მეც და გარშემო მყოფნიც.. გარემოც და მეგობრებიც.. ფიქრები, შეხედულებები..

ბლოგი გააკეთე აუცილებლად, მერე ბევრ კარგ მეგობარს გაიცნობ მანდ.. ერთ ბიჭსაც გაგაცნობს ერთ–ერთი ბლოგერი.. გაიცანი, კარგი ბიჭია.. შენ მასთან წელიწად ნახევარი იქნები, ბედნიერი (უმეტესად) და მასაც გააბედნერებ (ალბათ).. მაგრამ მერე ისე მოხდება რომ ყვეაფლერს გააფუჭებ (ან ის..) და დაშორდებით.. მერე აღარ შერიგებულხართ, არცერთმა არ სცადა არაფერი და ასე უბრალოდ დაკარგეთ ერთმანეთი… მერე რახდება მეც აღარ ვიცი.. ვიცხოვრებ ჯერ და მოგიყვები მერე შენც, რა უნდა ქნა და რა არა..
კარგად მიდიოდი თავიდანვე, არაფერს ვნანობ ისეთს, განსაკუთრებულს.. რაღაც წვრილმანებს.. რაც მოხდა ყევაფერი საჭირო იყო და უნდა მომხდარიყო.. შეცდომებზე ბევრი ვისწავლე და ახლა უბრალოდ აღარაფერს ვუღრმავდები.. რაც მინდოდა და მჭირდებოდა გავიგე, ურბალოდ ვცხოვრობ და ვცდილობ ყოველი დღე იყოს ლამაზი და ხალისიანი..

იყავი უფო თავდაჯერებული, დააფასე შენი თავი და შეიყვარე.. შეეცადე ბოლომდე გაიცნო ის. დაისახე ერთი მთავარი მიზანი და ყველაფერი გააკეთე იმისთვის რომ მიაღწიო მას.. თუ მოინდომებ შენ ყველაფერს შეძლებ!! ❤

ვთაგავ: ანის, Notes Of Summer, Wizard of Oz.