პირველად

ნისლიანი დღე იყო, მერე წვიმაც დაიწყო.
სკოლიდ გამოვიპარე, უბრალოდ არვიცოდი მეთვითონაც რა ხდებოდა და მშობლებისთვის როგორ ამეხსნა სად მივდიოდი.
მერე მივედი მეტრომდე და იქიდან ტაქსით..
როგორი დაბნეული ხარ, მისამართი შეგეშალა და სხვაგან წამიყვანე, უკაცრიელ კუნძულზე მეგონა თავი.
არვიცი, იცი თუ არა, მაგრამ საშინელი შიში მაქვს მარტო მგზავრობის, ნებისმიერ ადგილას.. მგონია რომ დავიკარგები.. მაშინ როგორ შემეშინდა წარმოგიდგენია?!
მერე როგორც იქნა ისევ დავუბრუნდი ნაცნობ მეტროს ფეხით და ისევ თავიდან ტაქსით, ამჯერა მოვაგენი.
შეანელა ტაქსმა, კაბა მეცვა და ძალიან მოუხერხებლად ვიჯექი, მაგრამ რას ვიზამთ, მინდოდა რომ მოგწონებოდი..
გადმოვედი როგორც იქნა, 20ლარიანი მივეცი და ერთი საათი მიბრუნებდა ხურდას. დაგინახე ოდნავ მოჩანდი და ვიფიქრე, ვაიმე ეს არის? როგორი სხვანაირია, კარგი.
მოვედი ახლოს და გიღიმოდი, თან ვფიქრობდი ნეტა სხვა არ იყოს მეთქი. მერე შენც მიცანი და ახლოს მოხვედი, მობილურში აკეთებდი რაღაცას და რო დამინახე დაიბენი..
მილიარდჯერ წარმომედგინა ეს შეხვედრა როგორი იქნებოდა, მაგრამ არცერთხელ არ მიფიქრია რომ ასეთი იქნებოდა.. ჩუმი და მშვიდი.
ჩუმი შენ იყავი, თორე მე არ გამიჩერებია ენა..
მერე მოგესალმე, შენ ჩუმად იდექი, გითხარი “ახლა აქ გამარჯობა უნდა თქვა” გაგეღიმა და გამარჯობა-ო..
მერე დავსხედით, მე შენს პირდაპირ ვიჯექი, არ მიყურებდი თვალებში, ძირს იყურებოდი.. მე სულ გიყურებდი, უფრო გაბნევდი, მომწონდა, როგორი საყვარელი იყავი დაბნეული და ოდნავ შეწითლებული.
ლოყები დამეჭიმა ღიმილისგან, ახლაც სულ მეღიმება როცა მახსენდება.
როცა გავიხედებოდი მაშინ ამომხედავდი ნელა რომ სწრაფადვე გაგეხედა თუ შემოგხედავდი. მერე მე ისევ ვლაპარაკობდი..
– რაშვები როგორ ხარ?
– აქ უნდა თქვა,კარგად შენ?
– კარგი კარგია რომ კარგად ხარ..
– თქვი რა რამე, რამე მაინც ” რ ა მ ე ”
– კარგ კარგი.
მერე ისევ გამიღიმე და შევამჩნია ლოყებზე ჩაბურცულები, როცა იღიმი მაშინ გიჩნება სახეზე და შენს დაბნეულობას ორმაგად საყვარელს ხდის.
მერე ცოტა ახლოს მოიწიე და თმა გადამიწიე, სახეზე მქონდა ჩამოყრილი, სულ გიკანკალებდა ხელები, ვერ შემეხე ნურმალურად, მიმანიშნე თმაო..
წარმომიდგენია რამდენიხანი არწმუნებდი ‘შენ თავს რომ ამას შეძლებდი.’
საერთოდ ვერ ვიტანდი ეგეთ მორცხვ ბიჭებს, მაგრამ მანდაც შეგეტყო რომ შენ გამონაკლისი ხარ.
თმარომ გადამიწიე მერე მეც შემრცხვა და ოდნავ დამაჯრიალა.
მერე ისევ გაგიღიმე, მოკლედ სულ ვიღიმოდი, ადრე გქონდა ნათქვანი, გიხდებაო და..
ვიდეოთვალით უფრო თავისულაფი ჩანდი, ლაპარაკითაც ლაპარაკობდი მაგრამ ახლა.. ჰმ))
ვქირობი ჯობს წავიდე თორე ახლა ცუდად გახდება მეთქი.. მაგრამ მერე მივხვდი, რომ არ მინდოდა წასვლა და შენი ჩაბურცული ლოყების ყურება ძალიან მსიამოვნებდა.
თვალებს რომ ვხუჭავ ახლაც მახსენდება შენი მიხვდა-მოხვრები.. რა გეცვა, შენი სუნი, რაღაცნაირი.. წვიმის ხმა, ჩუმი..

მერე მახსოვს სიმღერა რომ ჩართე რაღაც, მგონი ბიტლზების და ერთმანეთს რომ ვუყურებდით თვალებში, უხმოდ.. მერე დაგირეკეს და გამოვფხიზლდით ერთმანეთის თვალებში ჩაძირულები.. ტელეფონზეც ისე ლაპარაკობდი “ხო, კარგი, არა, არსად, არაფერს, ხო, კარგი, არა, კარგად, კარგი ”
მეორე დღესაც გნახე, საბედნიეროდ მოგეწონე, მეც მომეწონე..
ლაპარაკი რა საჭირო იყო, ისედაც კარგად გიცნობდი და მესმოდა შენი.
მეორე დღესაც ისეთივე მშვიდი იყავი, უბრალოდ “გამარჯობა და როგორ ხარ” დაამატე შენს ლექსიკონს..

დღეს გნახე, ისევ წვიმდა, უბრალოდ ახლა უკვე, 2 თუ 3 წლის შემდეგ, მესალმები უპრობლემოდ, იმდენს ლაპარაკობ რომ ვეღარ გაჩუმებ, იღიმი ხშირად, იცინი ხოლმე და მოკლედ თავისუფლად ხარ..
იმ დღიდან დღემდე.
მე შენ მიყვარხარ.

შენზე ფიქრის დროს გამეყინა ჩაი!

დილიდანვე მკლავდა სურვილი, პიტნის ჩაი მინდოდა. მაგრამ დასალევად დრო არ მქონდა, მერე ვიფიქრე ბარემ ყველა მეცადინეობას მოვიშორებ და საღამოს რო მივალ სახლში მერე წამოვწვები, რამე კარგ ფილმს ჩავრთავ და დავლევ მეთქი.
სახლში მოვედი, ჩაი გავაკეთე, ბვერი პიტნა გავუკეთე და მოვიტანე კომპიუტერთან.
მერე რაღაც ფოტო ვიპოვე კომპიუტერში და შენ გამახსენდი.
მერე სურათების პაპკაში შევედი და ჩვენი საერთო სურათები დავათვალიერე..
ვიხსენებდი რომელი სად იყო გადაღებული.

– ნინისთან ვიყავით, ჩემს საყვარელ რაფაზე ვსხედვართ. სპეციალურად არ მიჭირავს ის სათამაშო, სადაც მე ვზივარ იქ იდო და ადგილი ვერ ვნახე რომ გადამედო..

– კინოში, ფილის სახელი და რიცხვი არ მახსოვს სამწუხაროდ 😦

– მაკდონალდში ვიყავით, მე ნათია და აჩიკო. აქ ვეგეტარიანელი ვიყავი, მაგრამ ისე მშიოდა ვერ გავუძელი ცდუნებას და დავიკიდე ჩემი პრინციპები. ჰმმ, ყველაზე გემრიელი პრინციპების დარღვევა იყო მანდვილად.

– “სამი მუშკეტერი” 14.10.11. მე, ნინი, გიორგი, გიორგი, აჩიკო..

– 8.03.12 ფილმზე “მრბოლელი მოჩვენება 2”

– “ჯონ კარტერი:სამყაროთა შორის” 26.03.12

– ცუდად ვიყავი იმ დილას, წინა ღამეს გამაბრაზე და თან გაციებულიც ვიყავი მგონი. მერე მამაჩემი შემოვიდა და მითხრა აი ეს კარებთან იდოო ❤

ვათვალიერებდი ამ ყველაფერს და თან მეღიმებოდა, თითქოს თავიდან აღმოვჩნდი ამ ყველა ადგილას შენთან ერთად.
ყველა ეს კარგი დღე შენი დამსახურებაა, ჩემი ყველა ბედნიერი დღე ამ 2 წლის განმავლობაში შენი დამსახურებაა.
რა მქონდა იქამდე? არაფერი!
ვინ მყავდა? არავინ!
მივხვდი რამდენი რამე მომეცი, რამდენი ღიმილი და სიხარული მაჩუქე. შენ მართლა ძალიან კარგი ხარ და მე შენთან ძალიან ბედნიერი ვარ.
ხანდახან მართლა იდიოტივით იქცევი მაგრამ მე მაინც ვერ მაჯობებ მაგაში ;დ
მარტო იმიტომ უნდა მიყვარდე რომ ისეთი გიყვარვარ როგორიც ვარ.
შენ – ❤
შენ – ❤
ჩემი სუპერულიბკიანი ბიჭი!

და ვერც მივხვდი ისე გაცივდა ჩემი პიტნის ჩაი შენზე ფიქრში..

ერთი ფინჯანი სითბო

გარეთ ძალიან ცივა.
არ დავიწყებ ახლა ამინდის აღწერას, გაიხედეთ ფანჯრიდან და ნახავთ..
ოთახში თბილა, ჩაის ვსვამ, თუმცა სითბოს როცა ეჩვევი უფრო მეტი გინდა, გგონია რომ გაიყინე..
შეფუთნული ვზივარ და ველოდები პირველ საათს, რომ გარეთ გავიდე..
რატომ?
მმმ….
ჩემი ბიჭი უნდა ვნახო ❤
მერე რა რომ ცივა, მერე რა რომ მეძინება, მერე რა რომ გარეთ უნდა ვიყოთ..
ვიღას ემახსოვრება სიცივე, მაგრად როცა ჩამეხუტება.. ❤
წავალ ახლა გავემზადები, ნელ-ნელა, ღიმილიანი სახით..

ჩემი პრინცი ^^

იყო და არა იყო რა, (ღვთის) ლუციფერზე უკეთესი რა იქნებოდა?!
თურმე ყოფილა უკეთესი, ყველა სღაპარზე და ყველა პრინცზე..
ჩემი პრინცი ცხენით კი არა ინტერნეტის, კონკრეტულად კი ბლოგის საშვალებით მოვიდა ჩემთან..
ვიყავი საოცრება, ძან გაჭედილი მქონდა მაშინ, არა, არც ახლა ვარ მთლად დალაგებული, მარა ადრე მთლად საოცრება ვიყავი!
მინდოდა ყველას დავხმარებოდი, ყველას ტკივილი გულთან ახლოს მიმქონდა და თავი ღმერთი მეგონა როცა ვინმეს ვახარებდი..(ახლაც ასეა პრინციპში)

ისიც საოცრება იყო, დეპრესიული ბიჭუნდა, ნიუდაჩნიკი, ერთხელ უბრალოდ შევიდა მეგობრის ბლოგზე, კომენტარი დატოვა და აი..

აი ისიც! ის ერთადერთი და განუმეორებელი რომელმაც გადაატრიალა ჩემი/ჩვენი ცხოვრება..
ამას მერე ჩემი უზარმაზარი “ფილოსოფიურ/ფსიქოლოგიური” კომენტარი მოჰყვა, მერე სკაიპში დამატება და აი უკვეე თითქმის 2 წელია ერთად ვართ, ბედნიერები და მხოლოდ ხანდახან ვჭედავთ.